اگر در دنيا معشوقه اي داشتي و به او به هر دليل دست نيافتي و او ازدواج کند و در عالم ديگر هم من و هم او و شوهر ايشان از نيکان باشند و من طلب ايشان را داشته باشم ماجرا چطور مي شود؟

پاسخ:

ازدواج و همراهي با همسر يا فردي كه انسان در دنيا دوست مي دارد ،در برزخ و آخرت، امري ممكن و شدني است اما شروطي دارد و آن اينکه اولاً آن فرد هم اهل بهشت باشد . به علاوه او نيز تمايل به همسري فرد خواهان را داشته باشد و مانعي براي آن نباشد .

از امام صادق(ع) سؤال شد: آيا زن و شوهر مؤمن که وارد بهشت مي شوند، با هم ازدواج مي کنند؟ حضرت فرمود: خداوند عادل است. اگر مرد از زنش افضل باشد، اختيار با مرد است که زنش را بپذيرد يا نه. اگر پذيرفت، يکي از زنانش مي‌شود. اگر زن از شوهرش افضل باشد، اختيار با اوست. اگر همسرش پذيرفت ،همان شوهرش مي شود.(1)

در نتيجه در صورتي كه تمايل دو طرف در خصوص همسري در بهشت وجود داشته باشد و مانعي هم مانند اختلاف جايگاه دو نفر نباشد ،خداوند آن ها را به همسري هم در مي آورد ، زيرا خداوند در قرآن در وصف بهشت مي فرمايد:

«جنات عدن يدخلونها تجري من تحتها الانهار له فيها ما يشاؤُن کذلک يجزي الله المتّقين؛(2) به بهشت‌هاي جاويدان داخل مي شوند. در آن جوي‌هاي روان است. هر چه بخواهند براي شان مهيّا است. خدا پرهيزگاران را چنين پاداش مي دهد».

در هر حال در قيامت در صورت بهشتي بودن هر سه نفر و بودن آنان در يك مرتبه و مقام و تمايل زن به ارتباط با غير همسر دنيايي اش مي توان به وصال او رسيد ؛ اما در عين حال اگر اين گونه هم نشد، به دليل عدم محدوديت هاي مادي در عالم قيامت و فراهم بودن همه تمايلات و خواسته هاي بهشتيان ، چه بسا در غير اين فرض هم خداوند همسري بهشتي مانند همان زن در اختيار مرد خواهان او قراردهد .

در عين حال كه نبايد از ياد برد ميزان و كيفيت تمايلات و خواسته هاي انسان در عالم ديگر با توجه به درك حقايق عالم و حقايق دروني انسان ها و رسيدن به معرفت ناب و خالص و درك حقيقت لذت و سعادت بسيار متفاوت از خواسته ها و تمايلات دنيايي خواهد بود . نمي توان در اين جا از تمايلات آخرتي خود تصوير روشني داشت .
پي‌نوشت‌ها:

1. بحار الانوار، ج 8، ص 105.

2. نحل (16) آيه 37.