قالَ الصّادِقُ عليه السلام: قالَ اللّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى: اِنَّما اَقْبَلُ الصَّلاةَ لِمَنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتى، وَيَكُفُّ نَفْسَهُ عَنِ الشَّهَواتِ مِنْ اَجْلى، وَيَقْطَعُ نَهارَهُ بِذِكْرى، وَلايَتَعاظَمُ عَلى خَلْقى، وَيُطْعِمُ الْجايِعَ وَيَكْسُو الْعارى، وَيَرْحَمُ الْمُصابَ، وَيُؤْوِى الْغَريبَ. امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند متعال فرمود: نماز كسى را مى پذيرم كه: 1 ـ در مقابل عظمت من فروتنى كند. 2 ـ از خواسته هاى نفسانى بخاطر من خود را دور كند. 3 ـ روزش را با ياد من بپايان برد. 4 ـ بربندگانم بزرگى نفروشد. 5 ـ به گرسنه غذا دهد. 6 ـ برهنه را بپوشاند. 7 ـ به مصيبت ديده مهربانى كند. 8 ـ غريب را پناه دهد.  بحارالانوار، ج 84، ص 242