اى جابر آیا براى تشیع همین بس است كه كسى ادعا كند محبت ما اهل بیت را؟ سوگند به خدا كه شیعیان ما نیستند مگر افرادى كه تقواى خدا پیشه گیرند و او را اطاعت كنند.

جابر گوید: حضرت امام محمد باقر علیه السلام به من فرمود: اى جابر آیا براى تشیع همین بس است كه كسى ادعا كند محبت ما اهل بیت را؟ سوگند به خدا كه شیعیان ما نیستند مگر افرادى كه تقواى خدا پیشه گیرند و او را اطاعت كنند.

شیعیان ما شناخته نمى‏شوند مگر به تواضع و خشوع دل، و نگاهدارى امانت، و به زیاد یاد خدا كردن، و به زیاد روزه گرفتن، و نماز خواندن، و احسان به پدر و مادر نمودن، و مراعات فقراى از همسایگان را نمودن، و از حال آنها با خبر بودن، و از حال مسكینان و قرض داران و یتیمان با اطلاع بودن، و به آنها رسیدگى كردن، و در گفتار از راستى تجاوز نكردن، و تلاوت قرآن كردن و زبان را از گفتگوى با مردم مگر چیزهائى كه راجع به خیر آنها است‏ بازداشتن، و افراد امین و مورد اعتماد اقوام خود بودن در همه چیزها.

جابر گوید: عرض كردم اى فرزند رسول خدا ما در امروز كسى را به این صفت كه بیان مى‏فرمائى نمى‏شناسیم.
حضرت فرمود: اى جابر آراء و مذاهب فكر تو را خراب نكند و تو را در شك در نیاورد.آیا براى انسان همین قدر كافى است كه بگوید: من على را دوست دارم و ولایت امر او را قبول دارم و در عین حال عمل به دستورات او نكند؟ و اگر كسى بگوید: من رسولخدا را دوست دارم - با آنكه معلوم است كه رسول خدا از على بهتر است - در صورتى كه عمل به سنت رسول خدا نكند این محبت و دوستى براى او فائده‌‏اى ندارد.

بنابراین تقواى خدا را پیشه سازید، و به آنچه خدا فرموده عمل بنمائید. بین خدا و كسى قرابت و خویشاوندى نیست، محبوبترین بندگان در نزد خدا پرهیزكارترین آنهاست، و عامل‏ترین آنها به دستورات خدا.

اى جابر سوگند به خدا بنده‌‏اى نمى‏تواند به خدا نزدیك گردد مگر به فرمانبردارى از اوامر او، و با ما چنین قدرت و اختیارى نیست كه كسى را از آتش برى سازیم، و هیچ بنده‌‏اى بر خدا نمى‏تواند حجتى اقامه كند.

كسى كه مطیع خدا باشد او دوست ماست، و كسى كه گناه كند او دشمن ماست، و كسى را قدرتى نیست كه به ولایت ما برسد مگر به عمل صالح و اجتناب از افعال ناپسند.
متن حدیث:
و از كتاب «كافى‏» نقل است‏با اسناد خود از جابر بن یزید جعفى (ره) از حضرت امام باقر علیه السلام كه:
قال لى: یا جابرا یكتفى من ینتحل التشیع ان یقول بحبنا اهل البیت؟ فوالله ما شیعتنا الا من اتقى الله و اطاعه و ما كانوا یعرفون الا بالتواضع و التخشع و الامانة و كثرة ذكر الله و الصلاة و الصوم و البر بالوالدین و التعهد للجیران من الفقراء و اهل المسكنة و الغارمین و الایتام و صدق الحدیث و تلاوة القرآن و كف الالسن عن الناس الا من خیر و كانوا امناء عشایرهم فى الاشیاء.
قال جابر: فقلت: یا ابن رسول الله ما نعرف الیوم احدا بهذه الصفة!
فقال علیه السلام: یا جابر لا تذهبن بك المذاهب، حسب الرجل ان یقول احب علیا و اتولاه ثم لا یكون مع ذلك فعالا؟ فلو قال: انى احب رسول الله - فرسول الله خیر من علی - ثم لا یتبع سیرته و لا یعمل بسنته ما نفعه حبه ایاه شیئا، فاتقوا الله و اعملوا لما عند الله، لیس بین الله و بین احد قرابة، احب العباد الى الله عز و جل اتقاهم و اعملهم بطاعته، یا جابر فوالله ما یتقرب الى الله تبارك و تعالى الا بالطاعة، و ما معنا براءة من النار و لا على الله لاحد من حجة، من كان لله مطیعا فهو لنا ولى، و من كان لله عاصیا فهو لنا عدو، لا تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع.

«بحار الانوار، ج 15 كتاب الاخلاق ص 148»