پیشوای دهم (ع) همچون نیاکان بزرگوار خود خطر این گروه انحرافی را به مسلمانان گوش زد کرده آنان را از ارتباط وهمنشینی با صوفیان برحذرداشت، حسین بن ابی الخطاب، می گوید: با امام هادی (ع) در مسجد النبی بودم، گروهی از یاران آن حضرت از جمله ابو هاشم جعفری، نیز به ما پیوستند، در این هنگام جمعی از صوفیه وارد مسجد شد در گوشه ای دایره وار نشستند ومشغول ذکر لا اله الا الله شدند، امام (ع) رو به صحابه کرد وفرمود: به این نیرنگ بازان توجه نکنید زیرا آنان همنشینان شیاطین وویران کنندگان پایه های دین هستند برای تن پروری زهد نمایی می کند وبرای شکار کردن مردم ساده لوح شب زنده داری می نمایند.

روزگاری را به گرسنگی سپری می کنند تا برای پالان کردن خری چند را رام کنند. لا اله الا الله نمی گویند مگر برای فریب مردم ، کم نمی خورند مگر برای پر کردن کاسه های بزرگ وجذب دل ابلهان به سوی خود.
با مردم به املاء خود از دوستی خدا سخن می گویند وآنان را آرام آرام وپنهان در چاه گمراهی می افکنند، وردهایشان رقص وکف زدن ، وذکر هایشان ترنم وآواز خوانی است، جز سفیهان کسی از آنان پیروی نمی کند وجز بی خردان واحمقان کسی به انان نمی گرود.
هر کس به دیدار یکی از آنان، چه در زمان حیات او وچه پس از مرگش، برود چنان است که به دیدار شیطان وبت پرستان رفته باشد .وهر که به فردی از آنان کمک کنند مثل آن است که به یزید ومعاویه وابو سفیان کمک کرده باشد.
یکی از اصحاب پرسید: هر چند معترف به حقوق شما باشد؟
امام (ع) (که انتظار چنین پرسشی را نداشت ) با خشم به وی نگریست وفرمود: از چنین پرسشی دست بردار ! زیرا کسی که معترف به حقوق ما باشد دچار نفرین ما نمی شود مگر نمی دانی که آنان پست ترین طایفه های صوفیه هستند در حالی که تمامی صوفیان از مخالفان ما بوده وراهشان با راه ما مغایرت دارد.
آنان جز یهود ونصارای این امت نیستند وهمانها هستند که سعی در خاموش کردن نور الهی دارند وخداوند نورش را به اتمام خواهد رسانید هر چند کافران را ناپسند آید.
(حدیقه الشریعه ص۶۰۲و۶۰۳ ، روضات الجنات ج۳ص۱۳۴و۱۳۵ ،سفینه البحار ج۲ص۵۸)