فضل می گوید: در اول محرم امام صادق علیه السلام به من فرمود: دیشب کجا بودی؟ عرض کردم: دیشب بین ما کسی بود که می گفت: هلال ماه محرم را دیده ام. لذا یکی از دوستان و محبین شما به مناسبت اول محرم مجلسی منعقد نموده بود؛ و ما برای گریه و ناله و عزاداری بر جد بزرگوارتان حضرت سید الشهدا علیه السلام و اهل بیت آن حضرت- به خاطر مصائبی که بر آن برگواران در اینماه وارد شده- در مجلس او شرکت کردیم و بر مصائب شما اهل بیت گریستیم.

امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند دلت را روشن کند و به تو شرح صدر مرحمت فرماید، و تو را بر این عمل خوب و موالات تو با اهل بیت پیامبرت صلی اله علیه و آله پاداش دهد. ای فضل! هنگامی که از مجلس عزا بیرون آمدی، جلوی در خانه به کسی برخورد نکردی؟ عرض کردم. بلی، خداوند مرا فدای شما گرداند. با مردی که جوی در نشسته بود برخورد کردم. فرمود: آن شخص را شناختی؟ گفتم : هوا تاریک بود و نتوانستم او را بشناسم. حضرت فرمود: خود من جلوی در نشسته بودم! گفتم: الله اکبر، پس برای چه به مجلس ما نیامدید تا در صدر مجلس باشید؟ امام صادق علیه السلام فرمود: من می خواستم وارد مجلس شوم، اما دیدم در صدر مجلس، جدم پیامبر و امر المومنین و فاطمه زهرا علیهم السلام حضور دارند. و با ما بر ابا عبدالله الحسین بن علی علیه السلام می گریستند و نوحه و زاری می کردند.

وسائل الشیعه ج 14
مستدرک الوسائل ج 10
ثمرات الاعواد ج 1 ص 16 و منابع النوراء ص17 و احرام محرم ص 51