آیت_الله_جوادی_آملی :

????نمازهاي پنجگانه شبانه روز براي نجات انسان از غفلت است و چون انسان در نماز هم به دام غفلت مي‌افتد، مأمور به خواندن نماز «غفيله» مي‌شود و آن، نمازي است كه بين نماز مغرب و عشاء خوانده مي‌شود. چون عدّه‌اي در صدر اسلام، بين نماز مغرب و عشا، استراحت مي‌كردند و در فاصله بين دو نماز از ياد خدا غفلت مي‌كردند، خداوند براي نجات از غفلت، اين نماز را تشريع كرد و به «غُفيله» موسوم شد.

????گاهي انسان در كنار دوستانش مي‌نشيند و سخنان عادي مي‌گويد و احساس خستگي نمي‌كند؛ امّا هنگامي كه به نماز مي‌ايستد براي او دشوار است؛ زيرا با خدا مأنوس نيست و سخن گفتن با كسي كه انسان با وي مأنوس نيست، ملال‌آور است. ما نيز اگر خواستيم ببينيم آيا با خدا مأنوسيم يا نه، بايد ببينيم از خواندن قرآن كه سخن خدا با ماست و از خواندن نماز كه سخن ما با خداست، احساس ملال مي‌كنيم يا احساس نشاط.

???? (منبع : #مراحل_اخلاق_در_قرآن صفحه ۳۴)