حضرت علی(ع) در فرمایشی مهم گناهان را به سه دسته کلی تقسیم کرده‌ اند:

1گناهانی که بخشیده می‌شوند

2گناهانی که بخشیده نمی‌شوند

3گناهانی‌ که‌ برای‌ مرتکبین‌ آنها، هم‌ امید عفو داریم‌ و هم‌ نگران‌ عذاب‌ هستیم‌.

اما گناه‌ مغفور، گناهی‌ است‌ که‌ خداوند بر اثر آن‌ بنده‌اش‌ را در دنیا عذاب‌ داده‌ است‌؛ و خداوند بزرگوارتر است‌ از آنکه‌ بندۀ‌ خود را دوبار عذاب‌ کند.

و امّا گناه‌ غیر مغفور، ستمی‌ است‌ که‌ بندگان‌ خدا بعضی‌ به‌ بعض‌ دگر می‌نمایند. 

خداوند‌ چون‌ برای‌ خلائق‌ ظاهر شود سوگندی‌ بزرگ‌ بر خویشتن‌ یاد کرده‌ است‌ و گفته‌ است‌:

سوگند به‌ عزت‌ و جلال‌ خودم‌ که‌ ستم‌ هیچ‌ ستمگری‌ نمی‌تواند از من‌ بگذرد، گر چه‌ ضربه‌ دستی‌ به‌ دستی‌ باشد و یا مالیدن‌ دستی‌ به‌ دستی‌ بوده‌ باشد و شاخی‌ باشد که‌ گوسفند شاخدار به‌ گوسفند بی‌شاخ‌ زده‌ باشد.

خداوند برای‌ بندگانش‌ قصاص‌ میکند، و حق بعضی‌ را از بعضی‌ دیگر می‌ستاند؛ بطوریکه‌ برای‌ هیچ‌ بنده‌ای‌ در نزد دیگری‌ تظلم‌ و دادخواهی‌ باقی‌ نماند. و سپس‌ همه‌ را به‌ معرض‌ حساب‌ گسیل‌ می‌نماید

 اما گناه دسته سوم گناهی است که خدا آنرا بر مخلوقات پوشانده و به او توفیق توبه داده است و او از یک طرف از گناهش می‌ترسد و از طرف دیگر به رحمت خدایش امیدوار است.

و حال ما هم اینچنین است که هم امید به رحمت خدا داریم و هم از عذاب او میترسیم. 

 منبع 

اصول الکافی، ج‏2، ص 44