#بدعت‌گذاری در دین

عدم ارتباط با مرجعیت و ندانستن احکام تبعاتی به بار می‌آورد که مهم‌ترین آن‌ها بدعت‌گذاری در دین است که از کبائر گناهان محسوب می‌شود و بدعت آن است که حکم و یا حدیثی را به مجموعه دین نسبت دهیم درصورتی‌که چنین نباشد.

یکی از این بدعت‌ها، خرافه ‌گری‌هایی است که بعضاً جنبه تعبدی به خود گرفته و مردم ناآگاهانه آن را تقدیس می‌کنند! برای مثال بعد از پایان ماه صفر و بامدادان؛ خانم‌ها به درب مساجد رجوع کرده و حاجت می‌خواهند و این را به‌پای حدیث و روایت می‌نویسند که چنین نیست!

بین خانم‌ها مرسوم است که جلسات توسل خانگی برگزار می‌کنند و در آن به مرثیه‌سرایی می‌پردازند؛ بسیار عالی است، اما گاهی اشخاصی که به خانم‌جلسه‌ای معروف‌اند و کارشان مداحی و تلاوت قرآن است؛ با بی‌اطلاعی مواردی را در بین مردم عوام مطرح و رایج می‌کنند که حجیت شرعی ندارد و در هیچ‌یک از منابع حدیثی معتبر ما نیامده است؛ البته این به معنای تعمیم این رفتار بین تمام این خواهران بزرگوار نیست، اما کم نیستند کسانی که تحصیلات حوزوی ندارند و قدم در وادی حدیث گذاشته‌اند، شایسته است کسانی که قصد ورود به این مباحث را دارند با کارشناسان این حوزه تعامل بیشتری داشته باشند تا خدای‌ناکرده مرتکب بدعت در دین نشوند؛ در بعضی موارد ادعیه و اورادی را به نام دین در بین مردم ترویج می‌کنند: دعای معراج، گنج العرش، شش قفل، هفت‌پیکر و غیره از این دسته‌اند!

پس لازم است برای در امان بودن از خرافه‌ گرایی با مرجعیت رابطه‌ای تنگاتنگ و همیشگی داشته باشیم و برای ذکر توسل به کتب معتبری همچون مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی مراجعه کنیم.

وظیفه ما طلبه ها در این زمانه خیلی سنگینه چون شبهات وبدعت های زیادی تو شهرها وروستاها زیاد شده وباید بدانیم که وقت وظیفه ما درس خواندن ونمره گرفتن نیست. باید بدانیم درسی که می خوانیم در قبال این درس خواندن باید پاسخگویی سوالات وشبهات مردم باشیم.

 پس خوب درس بخوانیم ویاد بگیریم نه برای نمره نه برای ممتاز شدن

 بلکه برای فهمیدن وفهماندن