29 اردیبهشت 1395
این همه تنهایی ، این همه غربت ...
یا صاحب الزمان !!
تو درد غریبی را می شناسی !!
با غربت آشنایی …
با رنج خیانت مردمان خو گرفته ای …
و می دانی که درد و رنج و غم و احساس تنها ماندن چیست …
آه اماما …
تو تنها مانده ای …
تو نیز غریب مانده ای …
گذر ایام مردمان را به خود مشغول کرده و
تو تنها لقلقه زبانشانی …
و به یقین تو در شگفتی !!
در شگفتی از آنان که بر غربت امام شهیدشان گریه می کنند و
نمی گریند بر غریبی امام زنده خویش …
امام زنده ای که چون جد غریبش حسین علیه السلام هر روز و همه روز ندا می دهد:
هل من ناصر ینصرنی !!!!!
کجایند آنان که پاسخ ندای امامشان را بدهند ؟!؟
پس چگونه است که ایشان فراموشت کردند؟!؟
یا صاحب الزمان
صبح هایت همه حسرت است و شب هایت همه آه …
این همه سال ، این همه انتظار …
این همه تنهایی ، این همه غربت …
اَللّهُــــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــــکَ الفَـــــرَج